Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σχολή Συμβολικής Αλληλεπίδρασης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σχολή Συμβολικής Αλληλεπίδρασης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

Πώς οι προσδοκίες μας διαμορφώνουν τους άλλους και πώς διαμορφωνόμαστε από τις προσδοκίες των άλλων;


Σύμφωνα με τη σχολή της συμβολικής αλληλεπίδρασης η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας διαμορφώνεται μέσα από κοινωνικές αλληλεπιδράσεις


Αλληλεπίδραση είναι η δραστηριότητα που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ή περισσότερων προσώπων κατά την οποία ο καθένας δρα (ενεργεί προς την κατεύθυνση του άλλου ή των άλλων) με βάση την εκδηλούμενη ή προσδοκώμενη αντίδραση του άλλου. 



 https://policiesforbidden.files.wordpress.com/2013/03/human-network-jgp_.jpg


Σκεφτόμαστε, επομένως, τον εαυτό μας με βάση τον τρόπο με τον οποίο μας προσδιορίζουν ή μας χαρακτηρίζουν οι άλλοι. Με ποιο τρόπο όμως οι πεποιθήσεις και οι προσδοκίες μας επηρεάζουν τη συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων γύρω μας;


(Credits: Soc Science Tube)

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2019

Για τα στάδια της κοινωνικής ανάπτυξης του παιδιού σύμφωνα με τη θεωρία του George Herbert Mead


George Herbert Mead (1863-1931)

Η γενική θεωρία των σταδίων της κοινωνικοποίησης που διατύπωσε ο Τζωρτζ Χέρμπερτ Μιντ έχει εξέχουσα σημασία διότι για να αποκτήσει ο άνθρωπος έναν εαυτό δεν είναι αρκετό να μάθει απλά τη χρήση της γλώσσας.

Στο στάδιο του ατομικού παιχνιδιού το παιδί μαθαίνει να υποδύεται τους ρόλους συγκεκριμένων σημαντικών ατόμων, όπως του πατέρα, της μητέρας, της αδελφής ή του αδελφού. Αυτό το σπουδαίο στάδιο στον κύκλο ζωής δίνει στα παιδιά μια αποσπασματική αίσθηση της κοινωνικής πραγματικότητας. Καθώς τα παιδιά υποδύονται διαφορετικούς ρόλους, αναπτύσσουν μια εξαιρετικά αποσπασματική αίσθηση του εαυτού τους. Μπορούν να δουν τον εαυτό τους με διαφορετικούς τρόπους, όπως θα τους έβλεπαν μια σειρά διαφορετικών ατόμων. Ωστόσο δε διαθέτουν μια συνεκτική ή ολοκληρωμένη αίσθηση του εαυτού τους.
 
Για να αποκτήσει μια πιο συνεκτική αίσθηση του εαυτού του, το παιδί πρέπει να προχωρήσει στο στάδιο του ομαδικού παιχνιδιού, στο οποίο αναπτύσσει την ικανότητα μιας πιο γενικευμένης θεώρησης της κατάστασης και του εαυτού. Όπως αναφέρει ο Μιντ το παιδί μαθαίνει να υποδύεται το ρόλο του «γενικευμένου άλλου».



Για να εξηγήσει αυτήν την ιδέα ο Μιντ χρησιμοποίησε το παράδειγμα ενός αγώνα μπέιζμπολ. Στο στάδιο του ατομικού παιχνιδιού, το παιδί ήταν σε θέση να υποδυθεί, εναλλάξ το ρόλο του διευθυντή της ομάδας, του οπαδού, του παίκτη κ.ο.κ. Ωστόσο, αυτές οι διαφορετικές εικόνες δε δίνουν στο παιδί μια συνεκτική αίσθηση του παιχνιδιού του μπέιζμπολ. 
Στο στάδιο του ομαδικού παιχνιδιού το παιδί αρχίζει να αποκτά μια τέτοια καθολική προοπτική, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μπέιζμπολ, αλλά και γενικότερα τον κοινωνικό κόσμο. Η προοπτική αυτή οδηγεί σε μια συνεκτική αίσθηση του εαυτού. Ο Μιντ έδινε και πάλι προτεραιότητα στα κοινωνικά αίτια. Για να εμφανισθεί ο εαυτός πρέπει να υπάρχει ήδη μια ομάδα.

(George Ritzer, «Θεωρία των συμβολικών διαντιδράσεων» στο Συλλογικό τόμο, Σύγχρονη Κοινωνιολογική Θεωρία τομ. 1, ΠΕΚ, 1998) 

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

O Τζόκερ και η Θεωρία της Ετικέτας (Σχολή της Συμβολικής Αλληλεπίδρασης)

Στο πλαίσιο της σχολής της συμβολικής αλληλεπίδρασης, η έννοια του χαρακτηρισμού ή της ετικέτας αποτελεί μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές στη θεωρητική προσέγγιση της απόκλισης. Σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, δίπλα στην πρωτογενή παρέκκλιση, δηλαδή στην αρχική πράξη της παράβασης (π.χ. καταστροφή ξένης περιουσίας), υπάρχει και η δευτερογενής παρέκκλιση, η οποία είναι αποτέλεσμα αφενός του χαρακτηρισμού της αρχικής πράξης από τα όργανα κοινωνικού ελέγχου (π.χ. την αστυνομία) ως παραβατικής και αφετέρου της αντίδρασης του δράστη στο χαρακτηρισμό. Οι χαρακτηρισμοί και οι ετικέτες επιβάλλονται συνήθως από τις κυρίαρχες κοινωνικές ομάδες και τους φορείς κοινωνικού ελέγχου, που τις αντιπροσωπεύουν, σε μέλη ανίσχυρων κοινωνικών ομάδων (π.χ. φτωχούς, αναλφάβητους, μειονότητες). Μετά το χαρακτηρισμό δημιουργείται μια κατάσταση πόλωσης μεταξύ αυτών που χαρακτηρίζουν και των χαρακτηρισμένων, η οποία μπορεί να οδηγήσει τους δεύτερους στην αποδοχή του χαρακτηρισμού και στη διάπραξη εγκλήματος (δευτερογενής παρέκκλιση).
(Κοινωνιολογία Γ Λυκείου, βιβλίο Μαθητή, σελ. 183)


Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Η σχολή της συμβολικής αλληλεπίδρασης ή διαντίδρασης




Η συμβολική αλληλεπίδραση ή διαντίδραση αποτελεί κύρια κοινωνιολογική σχολή, η οποία αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ κατά τις αρχές του 20ου αιώνα. Ερμηνεύει την κοινωνική συμπεριφορά με βάση τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Βασίζεται στο συμβολικό νόημα που οι άνθρωποι αποδίδουν κατά τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση. 

Όταν αναφερόμαστε σε αλληλεπίδραση εννοούμε την διάδραση μεταξύ δυο ή περισσότερων ανθρώπων κατά την οποία ο καθένας ή η καθεμιά προσαρμόζει τη συμπεριφορά του/της με βάση την προσδωκόμενη αντίδραση του άλλου/ης. Κατά τη συνεχή αυτή αλληλεπίδραση ενός ανθρώπου με έναν άλλον (ή άλλους) παράγονται ποικίλα νοήματα τα οποία βοηθούν να γίνεται αντιληπτός ο κόσμος γύρω μας. 

Θεμελιωτές της σχολής: Τσαρλς Κούλεϋ (C. Cooley, 1864-1929), Τζορτζ Μιντ (G. Mead, 1863-1932) και οι παραλλαγές της θεωρίας που αναπτύσσονται στο έργο του Ερβιν Γκόφμαν (Ε. Goffman, 1922-1982).