Ο Φορντ (Η. Ford, 1863-1947) ακολουθώντας τα βήματα του Τέιλορ, προσθέτει στην οργάνωση της εργασίας το σύστημα της σειράς συναρμολόγησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο εργαζόμενος εκτελεί μια μηχανοποιημένη εργασία. Δεν είναι δηλαδή οι εργάτες που μετακινούνται στο χώρο δουλειάς εκτελώντας συγκεκριμένες εργασίες, αλλά τα κομμάτια που πρόκειται να συναρμολογηθούν τα οποία μεταφέρονται μπροστά στον εργαζόμενο. (Κοινωνιολογία Γ Λυκείου σελ. 112)
Γράφει ο Φορντ στην αυτοβιογραφία του Η ζωή μου, το έργο μου: «Στο χυτήριο πχ. όπου άλλοτε η δουλειά γινόταν με το χέρι και όπου όλοι οι εργάτες ήταν ειδικευμένοι, μετά την ορθολογικοποίηση δε μένει παρά ένα 5% από καλουπατζίδες. Οι υπόλοιποι 95% έχουν ειδικευθεί σε ένα μόνο χειρισμό που ακόμα και το πιο ηλίθιο άτομο μπορεί να κάνει. Η συναρμολόγηση γίνεται εξολοκλήρου με μηχανικά μέσα».
(Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Benjamin Coriat, Ο Εργάτης και το Χρονόμετρο, Κομμούνα, 1985)
«Κατά τη γνώμη του Χένρυ Φορντ, η μέγιστη απόδοση δεν έπρεπε κατά κανένα τρόπο να προκύπτει από την ασφυκτική οργάνωση της εργασίας, ούτε έπρεπε να στριμώχνει στη γωνία κάθε έναν εργάτη ξεχωριστά, όπως συνέβαινε με το “γραφείο εργασίας” του Τέιλορ, το οποίο ασχολιόταν αποκλειστικά με την εργασία. Κατά τη γνώμη του Χένρι Φορντ, η μέγιστη απόδοση επιτυγχάνεται πλήρως μέσα από την όρεξη για δουλειά που ο ίδιος εμφυσά με την προσωπικότητά του σ’ όλη την κλίμακα της εργασίας. Μια εταιρία αποκτά ζωή όταν οι εργάτες αντιλαμβάνονται ότι βελτιώνεται διαρκώς και μάλιστα μέσα από την ενεργή συμμετοχή των εργατών, που πλέον νιώθουν ότι έχουν εσωτερικεύσει την ευθύνη ετούτου του καθήκοντος».
(Karl Heinz Roth & Angelika Ebbinghaus, Το άλλο εργατικό κίνημα, Αρχείο71, 2017)
