Επικίνδυνη δουλειά: συγκόλληση σε απόσταση λίγων εκατοστών από τη δεξαμενή πετρελαίου. Μία μόνο σπίθα είναι ικανή να πυροδοτήσει μια βόμβα που μπορεί να εξαφανίσει το διυλιστήριο. Γι' αυτό σου λένε να χρησιμοποιείς αυτό τον βρόμικο γκρι μουσαμά, που αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες, αφού παράγεται από μια ελαφριά και ανθεκτική ουσία: τον αμίαντο. Με αυτόν οι σπίθες μένουν αιχμάλωτες, και μένεις αιχμάλωτος κι εσύ μαζί τους και κάτω από τον μουσαμά αναπνέεις τις ουσίες που απελευθερώνονται από την τήξη του ηλεκτρόδιου. Μία μόνο ίνα αμίαντου και σε τριάντα χρόνια είσαι νεκρός. [...]
Κυκλοφορούσε κι ένας μύθος στις χαλυβουργίες: λέγανε ότι σ' ένα απ' αυτά τα κανάλια που σχηματίζονταν από τη συνεχή ροή λιωμένου μετάλλου ένας συντηρητής έλιωσε. Φαίνεται πως μια μέρα, στη διάρκεια της συντήρησης, ο καημένος έπεσε μέσα στο κανάλι. Γενικά, όταν γίνεται συντήρηση, το τρένο είναι σταματημένο και οι ράγες φτάνουν στις γραμμές το απόγευμα: αυτός ο εργάτης όμως είχε την ατυχία να του σκάσει ξαφνικά μία και να του λιώσει το κεφάλι.Με την ευκαιρία: αλίμονό σου αν τραυματιζόσουν! Ένα ατύχημα στο γόνατο άνοιγε έρευνα, έπρεπε να γνωρίζουν αν τα παπούτσια εργασίας ήταν σύμφωνα με τον κανονισμό, όμως πολλές φορές, πριν σου τα δώσουν πίσω, κυκλοφορούσες ξυπόλυτος. Σε ρώταγαν αν φορούσες κράνος, και σ' αυτή την περίπτωση η ευθύνη έπεφτε στον υπεύθυνο βάρδιας, που δεν ήθελε και πολύ για να δώσει κάποιον εργάτη. Τα καρφώματα (για τα ωράρια, τις καθυστερήσεις, τους τσαμπουκάδες) ποτέ δεν έλειψαν, συχνά από ομάδα σε ομάδα, από επιστάτη σ' επιστάτη, από ελεγκτές ποιότητας σε χειριστές γερανών.
(Alberto Prunetti, Αμίαντος: μια εργατική ιστορία, Ακυβέρνητες Πολιτείες, Θεσσαλονίκη, 2021)
