Από τα λίγα βιβλία που έχουν ασκήσει καθολική επιρροή στη μελέτη της εκλογικής και πολιτικής συμπεριφοράς είναι το The People's Choice του κοινωνιολόγου P. Lazarsfeld και των συνεργατών του, που εκδόθηκε το 1948 στις ΗΠΑ [1]. Το βιβλίο αυτό βασίζεται σε μια ενδελεχή έρευνα της εκλογικής διαδικασίας με επίκεντρο τις προεδρικές εκλογές της περιόδου 1940-1944.
Χώρος μελέτης της εκλογικής συμπεριφοράς, από τον Lazarsfeld και τους συνεργάτες του, η κομητεία Erie του Οχάιο. Η κομητεία αυτή επιλέχθηκε γιατί τα τοπικά-εκλογικά αποτελέσματα που κατέγραφε την εποχή εκείνη συνδέονταν στενά με τα εθνικά. Επιπλέον, η κομητεία αυτή δεν παρουσίαζε τοπικές ιδιομορφίες και μπορούσε να θεωρηθεί τυπική περίπτωση αμερικανικής κοινότητας κατά την εξεταζόμενη περίοδο. Το γεγονός αυτό την καθιστούσε ιδανική περιοχή μελέτης του τρόπου με τον οποίο ψήφιζαν οι εκλογείς.
Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε μια πρωτότυπη για την εποχή μεθοδολογία, που έμεινε γνωστή ως μοντέλο της σχολής Columbia, με τη χρήση ερευνών πάνελ. Οι ερευνητές παρακολούθησαν ένα δείγμα ερωτηθέντων λαμβάνοντας συνεντεύξεις πριν και μετά τις εκλογές. Αυτό τους επέτρεπε να προσδιορίζουν την αλλαγή στάσεων στην πρόθεση ψήφου μέσα στο χρόνο. Επίσης, μέσα από μια επταβάθμια κλίμακα (στην ερώτηση τοποθέτησης εντός του πολιτικού φάσματος, που κυμαινόταν από το «πολύ Ρεπουμπλικανός» έως το «πολύ Δημοκρατικός») επιχειρούσαν να μετρήσουν την πολιτική προδιάθεση των ερωτηθέντων. Ο δείκτης πολιτικής προδιάθεσης που διαμόρφωσαν βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν τις πολιτικές τάσεις που διαμορφώνονταν εν τω γίγνεσθαι τόσο ανάμεσα στους μεμονωμένους ψηφοφόρους, όσο και συνολικά μέσα στην κοινότητα.
Χώρος μελέτης της εκλογικής συμπεριφοράς, από τον Lazarsfeld και τους συνεργάτες του, η κομητεία Erie του Οχάιο. Η κομητεία αυτή επιλέχθηκε γιατί τα τοπικά-εκλογικά αποτελέσματα που κατέγραφε την εποχή εκείνη συνδέονταν στενά με τα εθνικά. Επιπλέον, η κομητεία αυτή δεν παρουσίαζε τοπικές ιδιομορφίες και μπορούσε να θεωρηθεί τυπική περίπτωση αμερικανικής κοινότητας κατά την εξεταζόμενη περίοδο. Το γεγονός αυτό την καθιστούσε ιδανική περιοχή μελέτης του τρόπου με τον οποίο ψήφιζαν οι εκλογείς.
Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε μια πρωτότυπη για την εποχή μεθοδολογία, που έμεινε γνωστή ως μοντέλο της σχολής Columbia, με τη χρήση ερευνών πάνελ. Οι ερευνητές παρακολούθησαν ένα δείγμα ερωτηθέντων λαμβάνοντας συνεντεύξεις πριν και μετά τις εκλογές. Αυτό τους επέτρεπε να προσδιορίζουν την αλλαγή στάσεων στην πρόθεση ψήφου μέσα στο χρόνο. Επίσης, μέσα από μια επταβάθμια κλίμακα (στην ερώτηση τοποθέτησης εντός του πολιτικού φάσματος, που κυμαινόταν από το «πολύ Ρεπουμπλικανός» έως το «πολύ Δημοκρατικός») επιχειρούσαν να μετρήσουν την πολιτική προδιάθεση των ερωτηθέντων. Ο δείκτης πολιτικής προδιάθεσης που διαμόρφωσαν βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν τις πολιτικές τάσεις που διαμορφώνονταν εν τω γίγνεσθαι τόσο ανάμεσα στους μεμονωμένους ψηφοφόρους, όσο και συνολικά μέσα στην κοινότητα.
Από τα ευρήματα της έρευνας, όπως δημοσιεύονται στο βιβλίο, είναι πως σε αντίθεση με την κοινά διαδεδομένη άποψη της εποχής οι ερωτώμενοι/ες έτειναν να επηρεάζονται λιγότερο από τα ΜΜΕ (ραδιόφωνο και εφημερίδες) ή τις προπαγανδιστικές καμπάνιες των κομμάτων και περισσότερο από τις διαπροσωπικές σχέσεις και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσονταν. Με άλλα λόγια, τα κοινωνικο-ταξικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων όπως η κοινωνικοοικονομική τους θέση, καθώς επίσης οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, το φύλο ή το μορφωτικό τους επίπεδο αποτελούσαν πρωταρχικούς παράγοντες διαμόρφωσης των πολιτικών τους προτιμήσεων. Ο Lazarsfeld και οι συνεργάτες του υποστήριζαν ότι «ένα άτομο σκέφτεται πολιτικά με τον τρόπο που ζει κοινωνικά. Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά καθορίζουν την πολιτική προτίμηση...» (σ. 27): οι προτεστάντες ήταν πιο πιθανό να ψηφίσουν ρεπουμπλικανούς υποψηφίους παρά οι καθολικοί, ενώ η επιρροή του ρεπουμπλικανικού κόμματος ήταν ισχυρότερη ανάμεσα στους ιδιοκτήτες γης, όπως και στις αγροτικές περιοχές, παρά στις αστικές. Οι ρεπουμπλικάνοι ήταν πιο δημοφιλείς μεταξύ των υψηλότερων κοινωνικών
τάξεων, ενώ οι δημοκρατικοί είχαν μεγαλύτερη υποστήριξη μεταξύ των
λιγότερο εύπορων ψηφοφόρων.
Η έρευνα αυτή τέλος, ανέδειξε τη σημασία των «διασταυρούμενων πιέσεων» ή των αντικρουόμενων κοινωνικών επιρροών ανάμεσα στους ψηφοφόρους. Οι συγγραφείς παρατήρησαν πως ψηφοφόροι που δεν ήταν ενταγμένοι σε συμπαγείς κοινωνικές ομάδες, όπως οι προτεστάντες της εργατικής τάξης ή οι καθολικοί που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές, ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν εδραιωμένες πολιτικές πεποιθήσεις ή παγιωμένες πολιτικές απόψεις. Οι ψηφοφόροι αυτοί ήταν πιο πιθανό να επηρεάζονται από τις διαπροσωπικές τους επαφές και χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για να αποφασίσουν ποιο κόμμα θα ψηφίσουν. Το εύρημα αυτό αμφισβήτησε τη ριζωμένη αντίληψη ότι η ψηφοφορία ήταν μια καθαρά ατομική απόφαση.
Η έρευνα αυτή τέλος, ανέδειξε τη σημασία των «διασταυρούμενων πιέσεων» ή των αντικρουόμενων κοινωνικών επιρροών ανάμεσα στους ψηφοφόρους. Οι συγγραφείς παρατήρησαν πως ψηφοφόροι που δεν ήταν ενταγμένοι σε συμπαγείς κοινωνικές ομάδες, όπως οι προτεστάντες της εργατικής τάξης ή οι καθολικοί που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές, ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν εδραιωμένες πολιτικές πεποιθήσεις ή παγιωμένες πολιτικές απόψεις. Οι ψηφοφόροι αυτοί ήταν πιο πιθανό να επηρεάζονται από τις διαπροσωπικές τους επαφές και χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για να αποφασίσουν ποιο κόμμα θα ψηφίσουν. Το εύρημα αυτό αμφισβήτησε τη ριζωμένη αντίληψη ότι η ψηφοφορία ήταν μια καθαρά ατομική απόφαση.
