Η καμπύλη Phillips πήρε το όνομά της από τον Νεοζηλανδό οικονομολόγο William Phillips, ο οποίος στη μελέτη του The Relation between Unemployment and the Rate of Change of Money Wage Rates in the United Kingdom, 1861-1957 που δημοσιεύτηκε το 1958 παρατήρησε την ύπαρξη μιας αρνητικής συσχέτισης μεταξύ του ποσοστού ανεργίας και του ποσοστού μεταβολής των μισθών. Μελετώντας μακροϊστορικά δεδομένα της οικονομίας της Μεγάλης Βρετανίας ο Phillips παρατήρησε πως καθώς η ανεργία έτεινε να μειώνεται, οι μισθοί κατέγραφαν αύξηση.
 |
Η καμπύλη Phillips υποδηλώνει, εν συντομία, πως όταν η ανεργία είναι χαμηλή, υπάρχει έλλειψη εργαζομένων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αυξήσεις μισθών καθώς οι εργοδότες ανταγωνίζονται για την προσέλκυση και τη διατήρηση εργαζομένων. Το γεγονός αυτό με τη σειρά του είναι σε θέση να οδηγήσει σε ένα διαρκώς αυξανόμενο επίπεδο τιμών, καθώς οι επιχειρήσεις μετακυλίουν το υψηλότερο αυτό κόστος εργασίας στους καταναλωτές. Από την άλλη πλευρά, όταν η ανεργία είναι υψηλή, υπάρχει μεγάλη προσφορά εργασίας γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μειώσεις μισθών και πτώση του γενικού επιπέδου τιμών.
Αυτή η αληθοφανής παρατήρηση πάνω στη σχέση ανεργίας και πληθωρισμού, την περίοδο μάλιστα που διατυπώθηκε από τον Phillips, αμφισβητούσε την παραδοσιακή άποψη πως κύρια αιτία αύξησης του πληθωρισμού αποτελούσε η αύξηση της προσφοράς χρήματος στην αγορά. Η καμπύλη του Phillips -που αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τις οικονομικές ιδέες της κευνσϊανής οικονομικής θεωρίας και βασίζεται σε μια σειρά από υποθέσεις και αξιώματα, όπως για παράδειγμα ότι η οικονομία λειτουργεί σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης ή ότι δεν
υπάρχουν περιορισμοί στην προσφορά- χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του '60 στις ΗΠΑ για τη διαχείριση της οικονομίας και τη διατήρηση χαμηλών επιπέδων ανεργίας και πληθωρισμού (guns or butter policy).
Παρόλα αυτά, τη δεκαετία του '70, η εξήγηση του φαινομένου μεταξύ ανεργίας και πληθωρισμού που διατύπωνε η καμπύλη του Phillips διαψεύστηκε εμπειρικά, όταν υψηλοί ρυθμοί πληθωρισμού καταγράφηκαν ταυτόχρονα με υψηλά ποσοστά ανεργίας -φαινόμενο που ιστορικά έμεινε γνωστό ως στασιμοπληθωρισμός. Την ίδια, επίσης, δεκαετία νέες οικονομικές θεωρίες εμφανίστηκαν, όπως ο «μονεταρισμός» και η «θεωρία των ορθολογικών προσδοκιών», που άσκησαν κριτική στην άποψη του Phillips.
Δ.Λ.
