Η πράξη της ανάθεσης με την οποία ένα πρόσωπο δίνει εξουσία σε ένα άλλο άτομο, η μεταφορά της εξουσίας με την οποία ένα σώμα (ένας εντολέας) εξουσιοδοτεί ένα εκπρόσωπο (έναν εντολοδόχο) να υπογράφει εκ μέρους του, να πράττει στη θέση του ή να μιλά για αυτόν, δίνει στον εντολοδόχο την εξουσία του νομικού εκπροσώπου, δηλαδή plena potentia agendi, την πλήρη εξουσία να δρα για αυτόν, είναι μια περίπλοκη πράξη που αξίζει να σκεφτούμε. Ο εξουσιοδοτημένος εντολοδόχος, (υπουργός, ενδιάμεσος, εκπρόσωπος, βουλευτής, κλπ.) είναι ένα πρόσωπο που έχει εντολή, μια εξουσιοδότηση νομικού εκπροσώπου, να εκπροσωπήσει (μια λέξη με πολλές σημασίες), δηλαδή, να επιβεβαιώσει και να προστατέψει τα συμφέροντα ενός προσώπου ή μιας ομάδας. Αν όμως είναι αλήθεια πως το να εξουσιοδοτήσουμε κάποιον είναι να του αναθέσουμε ένα καθήκον, μια αποστολή και να μεταφέρουμε εξουσία σε αυτόν, πρέπει να αναρωτηθούμε πώς είναι δυνατόν ο εντολοδόχος να έχει εξουσία πάνω σε εκείνους που του δίνουν την εξουσία. Όταν ένα άτομο εξουσιοδοτείται από ένα άλλο πρόσωπο να δρα για λογαριασμό του, τα πράγματα είναι σχετικά ξεκάθαρα. Όταν ένα άτομο είναι ο δέκτης της εξουσίας ενός σημαντικού αριθμού ατόμων, μπορεί στο πρόσωπο αυτό να δοθεί εξουσία που υπερβαίνει την εξουσία των μεμονωμένων μελών της ομάδας των ανθρώπων. Είναι με κάποιο τρόπο ίσως μια ενσάρκωση του είδους της υπέρβασης του κοινωνικού που συχνά μιλούσαν οι ντιρκεμιανοί.
Η συνέχεια εδώ
Αναδημοσίευση: https://geniusloci2017.wordpress.com
