Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019
Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019
Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019
Η Ιταλική Σχολή ή η θεωρία του βιολογικού θετικισμού για τον εγκληματία και το έγλημα
 |
| Cesare Lombroso (1835-1909) |
O Lombroso ήταν γιατρός, ανθρωπολόγος, πανεπιστημιακός καθηγητής και εγκληματολόγος. Το ενδιαφέρον του για το έγκλημα ξεκίνησε το 1864, όταν μελετούσε τα τατουάζ στα χέρια των στρατιωτών τα οποία θεωρούνταν πως "ξεχώριζαν" τον "έντιμο" από τον "μη έντιμο" στρατιώτη. Ο Λομπρόζο διαπίστωσε ότι τα τατουάζ από μόνα τους δεν επαρκούσαν για την κατανόηση της φύσης των εγκληματιών και θεώρησε ότι ήταν απαραίτητο να προσδιορίσει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του μη φυσιολογικού ατόμου, δηλαδή του εγκληματία μέσω της εμπειρικής μεθόδου.
Αρχίζει να μελετά τη θεωρία του Δαρβίνου και στο έργο του Ο Εγκληματίας άνθρωπος (1876) καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο εγκληματίας είναι μια μη βιολογικά εξελιγμένη μορφή ανθρώπου που εμφορείται από πρωτόγονα και άγρια ένστικτα. Η θεωρία αυτή έμεινε γνωστή ως "θεωρία του εγκληματικού αταβισμού" και αναφέρεται σε μια σειρά φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών απότοκα μιας μη-εξελιγμένης βιολογικής πορείας.
Πρόκειται για χαρακτηριστικά ως προς το μέγεθος της κεφαλής ή των ασύμμετρων χαρακτηριστικών του προσώπου (χείλια, μύτη κλπ), τα οποία οδηγούν σε συγκεκριμένους τύπους εγκληματιών.
Μέσα από αυτή τη θεώρηση, ο Lombroso καταλήγει σε μια κατηγοριοποίηση των εγκληματιών σε:
1.εγκληματίες εκ γενετής
2.εγκληματίες παρανοϊκοί (καταθλιπτικοί, αλκοολικοί κλπ)
3.εγκληματίες άνθρωποι, οι οποίοι δεν ξεχωρίζουν από βιολογικά στίγματα.
(Taylor, I.,Walton, P. & Young, J., The New Criminology for a social theory of deviance, Routledge, Νέα Υόρκυ 1973, σ. 38)
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019
O Τζόκερ και η Θεωρία της Ετικέτας (Σχολή της Συμβολικής Αλληλεπίδρασης)
Στο πλαίσιο της σχολής της συμβολικής αλληλεπίδρασης, η έννοια του χαρακτηρισμού ή της ετικέτας αποτελεί μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές στη θεωρητική προσέγγιση της απόκλισης. Σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, δίπλα στην πρωτογενή παρέκκλιση, δηλαδή στην αρχική πράξη της παράβασης (π.χ. καταστροφή ξένης περιουσίας), υπάρχει και η δευτερογενής παρέκκλιση, η οποία είναι αποτέλεσμα αφενός του χαρακτηρισμού της αρχικής πράξης από τα όργανα κοινωνικού ελέγχου (π.χ. την αστυνομία) ως παραβατικής και αφετέρου της αντίδρασης του δράστη στο χαρακτηρισμό. Οι χαρακτηρισμοί και οι ετικέτες επιβάλλονται συνήθως από τις κυρίαρχες κοινωνικές ομάδες και τους φορείς κοινωνικού ελέγχου, που τις αντιπροσωπεύουν, σε μέλη ανίσχυρων κοινωνικών ομάδων (π.χ. φτωχούς, αναλφάβητους, μειονότητες). Μετά το χαρακτηρισμό δημιουργείται μια κατάσταση πόλωσης μεταξύ αυτών που χαρακτηρίζουν και των χαρακτηρισμένων, η οποία μπορεί να οδηγήσει τους δεύτερους στην αποδοχή του χαρακτηρισμού και στη διάπραξη εγκλήματος (δευτερογενής παρέκκλιση).
(Κοινωνιολογία Γ Λυκείου, βιβλίο Μαθητή, σελ. 183)
Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019
Η πολιτική επιρροή είναι άνισα κατανεμημένη - Robert Dahl
 |
| Robert Dahl |
Οι διαφορές στο ποσοστό της επιρροής που ασκούν οι άνθρωποι μπορεί γενικά να αποδοθούν σε τρεις βασικούς παράγοντες που τις εξηγούν:
1) Οι διαφορές που υπάρχουν στην κατανομή των πολιτικών πόρων. Ένα πολιτικός πόρος αποτελεί μέσο με το οποίο ένα πρόσωπο μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά άλλων προσώπων. Κατά συνέπεια, πολιτικούς πόρους αποτελούν: το χρήμα, η πληροφόρηση, τα τρόφιμα, η απειλή χρήσης της δύναμης, το επάγγελμα, η φιλία, η κοινωνική θέση, το νομοθετικό δικαίωμα, η ψήφος και πολλά άλλα πράγματα.2) Η ποικιλία της επιδεξιότητας και της αποτελεσματικότητας με τις οποίες ορισμένα άτομα χρησιμοποιούν τους πολιτικούς τους πόρους. Οι διαφορές στην πολιτική δεξιοτεχνία απορρέουν με τη σειρά τους από τις διαφορές που υπάρχουν στο χάρισμα, στις ευκαιρίες και στα κίνητρα που ωθούν στην απόκτηση και στην πρακτική χρήση των πολιτικών επιδεξιοτήτων.3) η πολυμορφία σχετικά με την έκταση που τα άτομα χρησιμοποιούν τους πόρους τους για πολιτικούς σκοπούς. Μεταξύ δυο ατόμων π.χ. που διαθέτουν ίσο πλούτο το ένα χρησιμοποιεί τον πλούτο του για να αποκτήσει επιρροή, ενώ το άλλο χρησιμοποιεί το δικό του για να πετύχει στον επιχειρηματικό τομέα. Οι ποικιλίες αυτές αποδίδονται με τη σειρά τους σε άλλες που αναφέρονται σε κίνητρα που πηγάζουν από παραλλαγές στα χαρίσματα και στην πείρα.Η αιτιώδης αλυσιδωτή σχέση θα μπορούσε να εμφανιστεί όπως στην εικόνα 5. Οι σχετικοί κρίκοι στο διάγραμμα αποτελούν μέρος της αλυσίδας που συνδέει αίτιο και αποτέλεσμα:
 |
| Εικόνα 5 |
(Robert Dahl, Σύγχρονη πολιτική ανάλυση,
Εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, 1979)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)